TEKE DAĞI ETEKLERİNDE DENİZ VE ORMAN

Poyraz Doğa Gezginleri Derneği ile birlikte bir Pazar sabahı daha uykuları bölerek yollara düştük. Önce Taşucu Giritliler Kahvesinde bir kahvaltı yapıldı. İki araç ile Boğsak a doğru yola çıkıldı. Boğsak civarında yol yapım çalışmaları var. Birileri yol yapıyor. Yol mu kısalıyor, virajlar mı yok oluyor. Hiç birisi değil, kayalar, kırılıyor. Beton sıkılıyor. Sonra tünelden geçiyoruz. Eğribük yoluna sapıyoruz.

Bir mermer ocağı var. Orada orman yoluna gidiyoruz. Bizi bir rampa karşılıyor. Bir yörük çadırı, su sızıntısı. Yürüdükçe nefesler açılıyor. İlk düzlükte mola veriliyor. Teke mağarasına gitmek isteyenler gidiyor, geri kalanlar nefesleniyor.  Biraz daha yokuş, sonra çalıların arasında Necati Cumali’nin bir öykü kitabı. Bir yörük çocuğu okumaya götürmüş, ama çalı dibinde unutulmuş. Üzerinden kar-kış geçmiş ama hala yapraklar sağlam.  Yeni doğan oğlaklar meleşiyor. Bir yörük kızı ; Ayşe elinde oğlak ile geliyor. boynu bükük, çekin resmini diyor. Sonra annesi geliyor. köpekleri öteye gönderiyor.  “ görün halimizi” diyor. Görülüyor. Bir öğretmen öğrencisini tanıyor.  “ ayşe sen okula gitmedin mi? “ anası yanıt veriyor. “ öğretmenim, baksana , her tarafta adam lazım. Keçiler ağılda, yeni doğuranlar var. “

Meraklılar fotoğraf çekiyor.

Yokuş bitiyor, bir den masmavi Akdeniz gözükmeye başlıyor. Bizi büyük oyuklar karşılıyor. Bir maden çıkarmışlar. Ocak çalışmıyor. Alacaklarını almışlar. Gitmişler.   Traktör yolu bitiyor, artık patika yoldayız. Ormanın içinde denize paralel yürüyoruz. Tam keçi yolu, onların ayak izleri var. Kış geçmiş , yayılım daha yeşermemiş.  Kekikler bile yeni tomurcuk oluyor. Bilenler koparıyor, daha doğrusu elleri ile koparmak istiyorlar. Etrafa bir koku yayılıyor.  Dana Adasını görüyoruz. Deniz aşağılarda, dalgalar kıyıya vuruyor. Dana Adasını görünce 1970 yıllarda rahmetli Ahmet Selçuk un , ada ile ilgili atığı davayı anımsıyorum. Eski Osmanlı kayıtlarına esas dava açmıştı. Ama, ömrü vefa etmedi. Çocukları da ardını aramadılar. Geçtiğimiz aylarda ; 2 bin yıllık öncesine ait tersane bulundu.  Birileri el koymadan turizme açılamaz mı? Bir ödenek ayrılıp, araştırmalar gün ışığına çıkarılamaz mı ? bakış açısına bağlı. Ama bu günlerde bir şey yapmalı. Yarın birileri el koymadan gidip kara sularımız diye tepenin başına bir bayrak dikmeli. Patika yollardan gitmek keyifli, bizi bir harman yeri karşılıyor. Orada öğle molası veriliyor. Daha önceki yıllardan aşinalık var. Azıklar çıkarılıyor. Her şey den öteye, iç fanilalar çıkarılıyor. Çalılara asılıyor. Yedek fanilalar giyiliyor. Geniş bir harman yeri , ama halay çeken yok.

Mola sonrası yola devam ediliyor. Artık molalar kısalıyor. Denize bakıyoruz. Gelen, giden yok. Aşağılara bakamıyoruz. Uçurumlar deniz ile buluşuyor. Bir taş atıyoruz. Yolda kayboluyor. Yürüdüğümüz yerlerde rakım 300 geçiyor.

Bir Yörük yurdu, terk edilmiş. Suları kurumuş. Biraz daha ileri gittiğimizde artık traktör yolu başlıyor. Bir Yörük çadırı daha var. Bize bir proje anımsatıyor. Sarı Geçili Yaşam Projesi :Tisan- Mavi Kent- Eğribük arasına 15- 20 km. alan, dağların eteğinde kışlak yeri. Suyu bulan yolu bulan bir çadır kuruyor. Bu araya bir yol yapıp, su borusu döşemek ile işe başlamak lazım. Sonra bir okul servisi, çocuklar da okulsuz kalmaz. Ayşe okula gider.

Salonlarda söylem çok güzel oluyor. Son yaşayan Yörükler. Bu gidişte Yörük Yaşamı son bulacak. İşin edebiyatı ile uğraşmak çok kolay. Belgeseller hazırlamak. Orman İşletmeleri göç yolları konusunda büyük katkı sunuyor. Ama yeni Büyükşehir yasası ile Büyükşehir e iş düşüyor .Orman İşletmesi ile birlikte  Şöyle bir al atmak, niyet etmek , işe başlamak lazım.

Mavi kent önünde araçlarımıza ulaşıyoruz. Dana adası ardımızda, güneş ışıklarını vururken, bir anı fotoğrafı çektiriyoruz. 12 km. yürüyüş sona eriyor. Araçlarımıza binip, Kargı, Akdere, Eğiribük dereken, Teke dağı eteklerinde turumuz sona eriyor.